Aşkın pâzârında bir güneş gördüm
Sevdâsına yanıp aslını sordum
Yolunda gitmeye kararı verdim
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Tâ ezelden yanar şefkat aşk feyzin
Yolunda gidenler görer şevk yüzün
Çalışır sevmezler meta’ arz düzün
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Âciz ümmet gezse yeter yanında
Şefkat nûrun yetişecek ânında
Îmân ile elbet gider sonunda
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Doğduğun gün nûrun yandı yaşıyor
Her inanan ümmetin de taşıyor
Hizmet için milletine koşuyor
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Son güneşsin nûrun sönmez yanacak
Gören gözler şefkatinle kanacak
Tutup yolun her ân durmaz anacak
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Cihân görmemişti böyle bir zâtın
Yolunda gidenler görer şefkatin
Nasıl medh etmem ki oldum ümmetin
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Gelince cihâne nûr doğdu yüze
Şevkin çaldı gökte aya yıldıza
Cehâleti soktun kara kaosa
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
İnkâr görmez şevkin çaldı cihâna
Cehâletle hiç girilmez sahana
Zümrüt yâkut denk olur mu bahâna
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Lâyık değil pîr-i himmet yardımı
Çok severim milletimi yurdumi
Yıkamadım sinemdeki kurdumi
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Ahmet âciz tefrikaya girmesin
Pîrden himmet, kendisinden bilmesin
Beşere de hizmet etsin durmasın
Yaradan çok sevmiş Muhammet adın
Ahmet Battal
